GÖZLERİNİ GETİR ÖLEYİM

Gözlerini getir, yarı umutsuzlugumda
Yaprak gibi döküleyim önüne
Solayım, beter olayım
Gözlerini getir öleyim...
Bilmeden çocukça sevildigini
Ve bayram sabahınca beklendigini
Kaf Dagından günesi getirir gibi
Getir gözlerini öleyim...
Kimsesizim, ilk kez bu kadar suskunum
Sana söylemiyorum
Yıldızlara uzanmısım her aksam
Ve baglanmıs ve kınanmıs
Ve karsında yitirilmisim
Ne olur gözlerini getir
Getir gözlerini öleyim...
Ben biraz sairim, biraz divane
Çarmıha gerseler öldüremezler
Sırrım sazımda degil yüregimdedir
Istersen dost, istersen düsman gibi
Getir gözlerini öleyim...
Ben yine kaybettim, görmüyor musun?
Safak yangınından yaralı çıktım
Ve ben,
Gözlerinle yıkılası bir siire basladım
Kaçtıkça sana döndüm
Ve artık gülü bıraktım
Menekse yapragını, kitaplarımı,
Suskun maceramı...
Bu siir bitsin...
Bana pesini bıraktıgım bir hayatı degil,
Gözlerini getir,
Getir gözlerini, öleyim...  

                 Arif Nazım